پیمایش ملی ایران از سال 1352 تا 1402 به ابعادی از دین‌داری جامعه ایرانی توجه شده است که این پژوهش با کنار هم قراردادن اطلاعات پراکنده و تبدیل آن‌ها به روند، تلاش کرده است تا تصویری از وضعیت دین‌داری برای کنشگران این عرصه در شش بعد دینی ارائه دهد.
بعد اعتقادی: شامل باورهای اساسی دین در خصوص خدا و جهان و انسان؛ مانند اعتقاد به جهان پس از مرگ، جهان غیب، قضاوقدر؛
بعد پیامد دینی: رفتارهای روزمره و عرفی اثرپذیر از دین؛ مانند ترجیحات پوششی و رابطه دین و سیاست؛
بعد احساس‌های عاطفی و عواطف دینی: عواطف و احساساتی که افراد نسبت به باورها و شخصیت‌های دینی دارند؛ مانند احساس نزدیکی به خدا و نیاز به او در زندگی؛
بعد اعمال و رفتار دینی: عمل به دستورها و احکام دین؛ مانند نماز و روزه و شرکت در نماز جماعت؛
بعد نگرش دینی: نگرش‌های عمومی افراد نسبت به وضعیت دین و دین‌داری در جامعه؛
بعد فراغت دینی: اعمالی با جنبه دینی پس از انجام تعهدات: مانند مشاهده برنامه‌های مذهبی تلویزیون؛
این پژوهش در وبگاه https://mssinst.com منتشر شده است.