«جامعه‌شناسی مصرف موسیقی» را محمد فاصلی در قالب یک طرح پژوهشی برای پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات نوشته است و در سال 1386 منتشر شده است.
معاونت پژوهشی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات سلسله گزارش‌های سیاستی در مورد مسائل فرهنگی و هنری با تأکید بر نتایج پیمایش‌ها و پژوهش‌ها تدوین کرده است. هر کدام از این گزارش‌ها بر یک حوزه متمرکز است. گزارش حاضر در مورد هنر (موسیقی، نمایشی و تجسمی) است که محمدرضا مریدی در بهار 1400 آن را نوشته است.
دفتر طرح‌های ملّی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات بهمن ماه 1397 در مورد «ذائقۀ رسانه‌ای مردم ایران» نظرسنجی انجام داده است که گزارش آن در ادامه می‌آید.
اینفوگرافی زیر رتبه‌بندی مؤسسات موسیقی را براساس تعداد مجوزهایی که برای انتشار موسیقی دریافت کرده‌اند، نشان می‌دهد. این اینفوگرافی را سایت نمافر منتشر کرده است.
پیمایش «بررسی وضعیت آموزش موسیقی و نگرش استادان و مدیران دربارۀ هویت موسیقی در آموزشگاه‌های آزاد و هنرستان‌های موسیقی شهر تهران» را حسن وخشور در سال 1396 برای پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات انجام داده است. جامعۀ آماری شامل تمام هنرجویان آموزشگاه‌های آزاد و دانش‌آموزان متوسطۀ هنرستان‌های موسیقی، همچنین تمام مدرسان و مدیران آموزشگاه‌ها و هنرستان‌های موسیقی شهر تهران در سال 84-1383 است. تعداد نمونۀ هنرجویان 377 نفر و مدرسان و مدیران 366 نفر بوده است و اطلاعات با پرسشنامۀ محقق‌ساخته جمع‌آوری شده است.
نمافر با انتشار اینفوگرافی در سایت خود نگاهی به آمار جستجوی موسیقی نواحی ایران در موتور جستجوی گوگل داشته است. این آمار نشان می‌دهد که در طول پنج سال گذشته به‌ترتیب آهنگ ترکی و آهنگ کردی طرفداران بیشتری نسبت به آهنگ‌های محلی دیگر داشته است.
اینفوگرافی زیر سلیقه گوش‌دهندگان ایرانی به موسیقی را نشان می‌دهد و براساس اطلاعات طرح آمارگیری از فرهنگ رفتاری خانوار مرکز آمار ایران در سال 1399 طراحی شده است.
وضعیت حوزه‌های کتاب، نمایش، موسیقی، هنر‌های تجسمی و سینمای ایران در سال‌های 1393 تا 1397 با توجه‌ به آمارهای وزارت ارشاد به ضمیمۀ یادداشت‌هایی از هنرمندان، مسئولان و فعالان حوزه‌های مختلف در گزارش حاضر آمده است. این گزارش در روزنامه جام‌جام 9 اردیبهشت 1399 منتشر شده است.
این پیمایش ملی در ﻧﯿﻤﻪ دوم ﺳﺎل 1394 اجرا و نتایج آن در سال 1395 منتشر شد. مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست جمهوری سفارش‌دهنده طرح بوده و دفتر طرح‌های ملی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات با همکاری مرکز افکارسنجی دانشجویان ایران (ایسپا) انجام و انتشار آن را عهده‌دار بوده‌اند. پژوهشگر طرح نیز عبدالله بیچرانلو استادیار دانشگاه تهران بوده است.
این پایان نامه با عنوان اعتیاد و انگیزه‌های گرایش به سوءمصرف مواد در میان هنرمندان عصر پهلوی (مورد مطالعه: پنج هنرمند عرصه موسیقی) در سال 1394 توسط سولماز پیکانپور شهرضایی در دانشکدۀ علوم اجتماعی دانشگاه تهران، گروه مطالعات جوانان، با راهنمایی دکتر علیرضا محسنی تبریزی و مشاورۀ دکتر ضیاء هاشمی در مقطع کارشناسی ارشد دفاع شده است.
وب‌سایت دیجی‌کالا به عنوان پرکاربرترین پلتفرم فروش آنلاین در ایران، گزارش جامعی از عملکرد خود در سال‌های 1398 و 1399 منتشر کرده است. بخشی از این گزارش به آمار پرفروش‌ترین کتاب‌ها و آلبوم‌های موسیقی در این وب‌سایت اختصاص دارد.
مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی مهر ماه سال 1385 پژوهشی با عنوان «وضعیت هنر در ایران (۱): آشنایی با متولیان عرصه هنر (سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی-هنری)» به قلم ابراهیم غلام‌پور آهنگر منتشر کرد.
در سال ۱۳۹۳، شورای عالی انقلاب فرهنگی متنی تحت عنوان «اصول و سیاست‌های موسیقی در کشور» تدوین کرد؛ اما نخبگان و نمایندگان حوزه موسیقی بر این نظر بودند که در تدوین این سند، جامعه موسیقی نقشی نداشته است. علاوه بر این، سند رویکردی منفی به موسیقی داشته و ملاک‌های تفسیری برای مجریان عرصه موسیقی ارائه کرده است. به دلیل اهمیت این سند و تأثیرگذاری چنین اسنادی بر وضعیت فرهنگ و هنر کشور مقرر شد مرکز بررسی‌های استراتژیک ریاست‌جمهوری با همکاری نمایندگان عرصه موسیقی سند جدیدی تدوین کند که در نهایت در قالب کتاب حاضر منتشر شد.

گزارش رصد فرهنگی (۱)

سیاست موسیقی در ایران

در گزارش حاضر ابتدا وضعیت موجود موسیقی ایران در سال 1398 توصیف شده و در ادامه دو رویداد مهم مرتبط با موسیقی در این سال (حواشی پیرامون قانون اخذ مالیات از اجراهای صحنه‌ای و همخوانی آهنگ ساسی مانکن در مدارس) تشریح شده است. به نظر می‌رسد این دو رویداد گویای وضعیت موسیقی کشور از نظر اقتصادی، فرهنگی و وضعیت نهادهای سیاست‌گذاری و متولی است.بر اساس این گزارش موانع بوروکراتیک با ضعف‌های مترتب بر ساختار، بودجه و تخصص در دفتر موسیقی به شکل موانعی برای تغییر وضعیت موجود موسیقی هویدا می‌شود و این دلایل، در پیوند با محدودیت‌های ایجادشده‌ی رسمی در بستر ایدئولوژیک، موجب زوال موسیقی ایرانی در بخش میراثی و فرهنگی می‌شود.در بخش پایانی این گزارش، روندهای آینده بر اساس وضعیت کنونی توصیف شده است.