-
مجید وحید
استادیار علوم سیاسی دانشگاه تهران
در این مقاله مقوله سیاست‌گذاری فرهنگی در چارچوبی معطوف به نظریه، مدل و مرجعیت موردتوجه قرار می‌گیرد. در بعد نطری عرضه داشت‌های دو جریان بزرگ جامعه‌شناسی (جامعه‌شناسی سازمان‌ها و جامعه‌شناسی ساختارگرای تکوینی) با یکدیگر مقایسه می‌شوند. این دو جریان به‌ترتیب برداشت‌هایی انتقادی و در عین حال مثبت و مبتنی بر سوءظن و منفی از مداخلۀ دولت در سیاست‌های عمومی و به‌تبع آن سیاست‌های فرهنگی را پیشِ رو می‌گذراند. در زمینۀ مدل، سه مدل سیاست‌گذاری فرهنگی را پیشِ رو می‌گذارند. در زمینۀ مدل، سه مدل سیاست‌گذاری فرهنگی مرتبط با سه کشور ایران، فرانسه و ایالات متحدۀ آمریکا موضوع بحث واقع می‌شود. این سه کشور را می‌توان از دولت حداقل تا دولت حداکثر مورد طبقه‌بندی قرار داد. در خصوص مرجعیت، بر شکل‌گیری مرجعیتی بین‌المللی در ارتباط با سیاست‌های فرهنگی تأکید می‌شود. چنین مرجعیتی برخی مدل‌های سیاست‌گذاری را با چالش‌هایی اساسی روبه‌رو می‌کند.