گردآوری و اولویت‌بندی مسائل فرهنگ عمومی در ایران بر اساس نظر خبرگان فرهنگی
چکیده
گزارش گردآوری و اولویت‌بندی مسائل فرهنگی عمومی در کشور با هدف سیاست‌گذاری در عرصۀ فرهنگ عمومی انجام شد. این تحقیق با استفاده از منابعی مانند نتایج تحقیقات گذشته، سخنان مسئولین طراز اوّل و نظرات مراجع تقلید اجرا شد. در مرحلۀ نخست تلاش شد لیستی از مسائل فرهنگ عمومی در کشور گردآوری شود. این مسائل در حقیقت از نظر مراجع یادشده موردبررسی و طرح در منابعی مانند وبگاه گزارش تحقیق یا کتاب قرار گرفته بودند، پس از گردآوری گویه‌هایی که مسائل فرهنگ عمومی را منعکس می‌کردند این گویه‌ها جهت داوری به 5 نفر از داوران ارائه شد تا به داوری از حیث انطباق با تعریف مسئلۀ فرهنگ عمومی بپردازند.
طبقه‌بندی شدند که در متن و ضمیمه به آن اشاره شده است. سپس در پرسشنامه‌ای تنظیم شد تا از 60 خبرۀ فرهنگی در دو گروه نظری و عملی از نظر اولویت موردپرسش قرار گیرد. این خبرگان از دو جهت می‌توانستند با فرهنگ عمومی مرتبط باشند یا نظری که منظور از آن ارتباط از طریق کار علمی و دانشگاهی است یا عملی که منظور از آن تولید محصولات فرهنگی با گرایش فرهنگ عمومی است مانند روزنامه‌نگاران و تهیه‌کنندگان سینما و تلویزیون.
پرسشنامه از مجموع گویه‌های مسائل فرهنگ عمومی تشکیل شده بود و از پاسخ‌دهنده می‌خواست که به هر گویه امتیازی از 0 تا 100 بدهد که هر امتیاز نشان‌دهندۀ میزان اولویت و اهمیت مسئلۀ فرهنگی نسبت به سایر گویه‌ها بود. نتایج پرسشنامه‌ها پس از گردآوری نشان‌دهندۀ اولویت‌های گویه‌های مسائل فرهنگ عمومی نسبت به یکدیگر بودند. این گویه‌ها پس از تنظیم در جداول توصیفی مجدداً از سوی 10 نفر از داوران موردبررسی و داوری مجدد قرار گرفته شدند که ماحصل آن با 78 گویه در جداول توصیفی آورده شدند.
نتیجۀ نهایی این گزارش لیستی از 78 گویه مسئلۀ فرهنگ عمومی است که باتوجه‌به امتیاز داده شده از خبرگان نظری و عملی در سه گروه کلّ، نظری و عملی آورده شده‌اند. اولویت‌بندی 10 گویۀ نخست براساس میانگین امتیاز دو گروه به قرار زیر است:
- اولویت‌دادن منافع شخصی و جناحی بر مصالح ملّی
- اظهارنظرهای غیرکارشناسی
- احساس بی‌عدالتی در توزیع امکانات مادی
- رواج مدرک‌گرایی
- عافیت‌طلبی و بی‌توجهی به وضعیت جامعه و آیندۀ کشور
- توقع حلّ تمام مشکلات از دولت
- نبود نشاط و سرزندگی در جامعه
- شعارزدگی و پرهیز از عمل‌گرایی
- رواج دروغ‌گویی
- رواج غیبت