سنجش دینداری در ایران در دهۀ 80 موردتوجه زیادی قرار گرفته است. پس از چند دهه که از انقلاب اسلامی و تأسیس جمهوری اسلامی می‌گذرد ضرورت مقایسۀ وضعیت دینداری در کشور احساس شده است. به خصوص که برخی تحلیل‌ها بر کاهش یا افول دینداری در کشور پس از انقلاب اصرار دارند. این در حالی است که تحقیقات ما در زمینۀ دینداری نشان از پایداری نسبی میزان دینداری در طول سال‌های بعد از انقلاب دارد. نتایج تحقیقاتی که به شکل دقیق و جامع ابعاد دینداری را در سطح ملی بکاود در ارائۀ تصویری روشن‌تر از آنچه در جامعه می‌گذرد یاری می‌رساند.
گزارش حاضر تکرار پیمایش موج اول است که در سال 1389 به اجرا گذاشته شده است. در این تحقیق همانند گزارشی که در موج اول ارائه شد دینداری به ابعاد مختلفی که دارد در نظر گرفته شد. ابعادی چون ابعاد اعتقادی، تجربی و عاطفی، اخالقی، رفتاری و مناسکی در مجموع امکان شناخت ما را از وضعیت دینداری ممکن خواهند ساخت. درعین‌حال جدای از سنجش این ابعاد سؤالات و پرسش‌هایی هم مطرح بودند که در هیچ یک ار این ابعاد جای نمی‌گرفتند اما درعین‌حال برای دانستن وضعیت دینداری مهم بوده‌اند. در سنجش این ابعاد ما از روش پیمایش استفاده کرده‌ایم. درعین‌حال اعتقاد داریم که نمی‌توان سنجش دینداری را صرفاً به یک روش محدود کرد. روش‌های گوناگون هر یک می‌توانند ابعاد دقیق‌تری از موضوع را برای ما روشن سازند. تحقیقات کیفی و تحلیل‌های ثانویه هر یک می‌توانند نتایج به دست آمده از دل این تحقیق را بر ما شفاف‌تر سازند.