بر اساس داده‌های پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان سال 1402، تقریباً 80درصد جوانان معتقدند در نظام سیاسی ایران همۀ مردم و گروه‌ها از حقوق یکسانی برخوردار نیستند؛ 72درصد جوانان معتقدند حکومت به همۀ مردم به یک چشم نگاه نمی‌کند. تقریباً 75درصد جوانان معتقدند قانون دربارۀ مردم و مسئولان یکسان اجرا نمی‌شود. تقریباً 73درصد جوانان معتقدند اقوام مختلف از حقوق برابر برخوردار نیستند و بین زنان و مردان تبعیض وجود دارد. 61درصد معتقدند اگر حقی از کسی ضایع شود، نمی‌تواند از طریق قانونی به حق خود برسد و حدود70درصد جوانان معتقدند پول و پارتی تعیین‌کننده هستند و اگر کسی آنها را نداشته باشد، حقش پایمال می‌شود.
پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در آبان 1389 نظرسنجی تلفنی پیرامون میزان گسترش توجه مردم به سحر و جادو، جایگاه دعانویسی در میان فرهنگ مردم و تأثیرات آن بر روابط خرافه‌پرستی انجام داده است که گزارش آن در ادامه می‌آید.
مقالۀ «تأملی بر انتخاب بی‌تفاوتی در بافت فرهنگی ایران» را فاطمه سادات علمدار، محمدرضا جوادی یگانه، جبار رحمانی و علی‌رضا محسنی تبریزی نوشته‌اند و در فصلنامۀ انجمن مطالعات فرهنگی و ارتباطات، دورۀ 17، شمارۀ 64، پاییز 1400 منتشر شده است.
پیمایش «وضعیت اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی جامعۀ ایران» در سال 1395 در سطح کشور انجام شد. این پیمایش را دانشگاه تهران برای وزارت کشور انجام داده است و دفتر طرح‌های ملّی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات ناظر و ناشر طرح بوده است.
پیمایش «گرایش‌های فرهنگی و نگرش‌های اجتماعی در ایران» در سال 1383 در سطح ملّی انجام شده است. مدیر این پژوهش محسن گودرزی بوده و پرسشنامۀ سال 1353 علی اسدی تکرار شده است.
پیمایش «ارزش‌های فرهنگی و نگرش‌های اجتماعی در ایران؛ گزارش یک نظرخواهی در تهران در خردادماه 1358» را علی اسدی، مهدی بهکیش و منوچهر محسنی در پژوهشکدۀ علوم ارتباطی و توسعۀ ایران انجام داده‌اند و گزارش آن در شهریور 1359 منتشر شده است.
پیمایش «ارزش‌ها و نگرش‌های جوانان ایران» در سال 1389 در سطح ملّی انجام شده است. این پیمایش‌های جوانان را سازمان ملّی جوانان انجام داده است و این آخرین پیمایش از این سری پیمایش‌ها است.
پیمایش «ارزش‌ها و نگرش‌های جوانان ایران» سال 1386 در معاونت مطالعات و برنامه‌ریزی سازمان ملّی جوانان در سطح ملّی انجام شده است.
پیمایش «ارزش‌ها و نگرش‌های جوانان ایران» را معاونت مطالعات و برنامه‌ریزی سازمان ملّی جوانان سال 1383 در سطح ملّی انجام داده است.
مقالۀ «فرایند تغییرات فرهنگی ایرانیان (تحلیل روایت تغییرات چند فرد ایرانی در چند دهۀ اخیر)» را حسن رضایی بحرآباد، علی اکبر مجدی، رامپور صدرنبودی و حسین بهروان نوشته‌اند و در فصلنامۀ انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، سال پانزدهم، شمارۀ 57، زمستان 1398 منتشر شده است.

گزارشی از یک نظرخواهی ملّی در سال 1353

گرایش‌های فرهنگی و نگرش‌های اجتماعی در ایران

نخستین پیمایش در زمینۀ نگرش‌های ایرانیان با عنوان «گرایش‌های فرهنگی و نگرش‌های اجتماعی در ایران (گزارشی از یک نظرخواهی ملّی در سال 1353)» به‌وسیلۀ علی اسدی و همکاران در پژوهشکدۀ علوم ارتباطات و توسعۀ ایران انجام شد.
مؤسسۀ «لگاتوم»[1] سالانه گزارشی براساس شاخص «رفاه و کامیابی»[2] کشورها که از 12مؤلفه تشکیل شده است (کیفیت اقتصادی، محیط کسب‌وکار، حکمرانی، آموزش، سلامت، امنیت و ایمنی، آزادی فردی، سرمایۀ اجتماعی و محیط‌زیست) منتشر می‌کند[3]. داده‌های گزارش نشان از فراز و فرود نرخ مؤلفۀ سرمایۀ اجتماعی ایران در سال‌های مختلف است و در سال 2021 نشان می دهد که نمرۀ کلّی سرمایۀ اجتماعی ایران در سطح متوسط است؛ نمره‌ای که تقریباً مشابه نتایج پیمایش‌های ایرانی است؛ البته باید اضافه کرد که پیمایش‌های داخلی، روند سرمایۀ اجتماعی را متوسط اما کاهشی نشان می‌دهند.
پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات در آبان و آذر 1400 اقدام به نظرسنجی تلفنی درباره ارزیابی مردم ایران از تاثیرگذاری و چگونگی سفرهای استانی رئیس‌جمهور با نمونه پاسخگویان 2087 نفر در سطح ملی کرد که متن کامل آن در مطلب حاضر ارائه شده است.
با توجه به تصویب قانون «حمایت از خانواده و جوانی جمعیت» در تاریخ 1400.8.19 توسط مجلس شورای اسلامی در قالب اصل 85 قانون اساسی و اجرای آزمایشی آن به مدت هفت سال، آسیه ارحامی در مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی به بررسی وضعیت فرزندآوری و نگرش نسبت به مطلوبیت آن در جامعه پیش از اجرایی شدن این قانون پرداخته است.

گزارشی از «طرح ملی سنجش سرمایۀ اجتماعی» (دانشگاه علوم بهزیستی)

متغیرهای سرگردان

این مقاله به نقد و ارزیابی نتایج طرح ملی «سنجش سرمایۀ اجتماعی» که در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی و با مدیریت علمی میرطاهر موسوی در سال 1385 انجام شده؛ پرداخته است. این مقاله پیشتر در کتاب: جواهری، فاطمه (1400) «تحلیلی نقادانه از پیمایش‌های ملی در ایران»، انتشارات پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات، منتشر شده است.
تاکنون سه موج پیمایش ملی برای سنجش سرمایه اجتماعی در ایران انجام شده است که مقاله حاضر با ارزیابی آن‌ها، به این سؤالات پاسخ داده است: آیا طرح‌های سنجش سرمایه اجتماعی کشور به اهداف مذکور دست یافته‌اند؟ می‌توانند منبعی برای سیاست‌گذاری باشند؟ مفهوم سرمایه اجتماعی به‌درستی سنجیده شده است؟ به‌لحاظ نظری و روشی، چه انتقاداتی می‌توان به این طرح‌ها وارد ساخت؟