-
مجید کیانیان
انجمن سینمای جوانان ایران به‌عنوان بزرگ‌ترین و مهم‌ترین نهاد آموزش سینما در کشور در سال‌های اخیر راهبرد نگاه به فیلم کوتاه به‌مثابه نقطه عزیمتی برای سینمای بلند را برگزیده و بدین‌صورت دو موضوع نگره بومی به ژانر و اقتباس را در صدر اهداف و برنامه‌های خود قرار داده است. بر این مبنا پژوهش حاضر بنا دارد با تبیین این سیاست، نشان دهد که اساساً چرا چنین سیاستی گرفته‌شده؟ آیا کشورهای جهان و نهادهای بین‌المللی این‌گونه وارد عرصه هدف‌گذاری فیلم کوتاه می‌شوند؟ و انجمن سینمای جوانان ایران تا برهه زمانی نگارش پژوهش چه اقداماتی را در راستای اهداف خود به انجام رسانده و این اقدامات چه نتایجی به همراه داشته است؟ روش این تحقیق ترکیبی از نوع کمی و کیفی خواهد بود و اطلاعات لازم در پاره‌ای از نمونه‌ها به‌صورت مطالعه موردی حاصل خواهند آمد.
یافته‌های تحقیق نشان می‌دهند نظر به‌شواهد موجود در سینمای داستانی بلند ایران، از تغییر نسل سینماگران از کارگردان گرفته تا دیگر عوامل کلیدی نظیر تهیه‌کننده، فیلم‌نامه‌نویس و فیلم‌بردار و لزوم آموزش این نیروها و نیز نوعی گرایش به تولیدات متنوع ژانر (جدای از درام و ملودرام) و همچنین آثار اقتباسی اتخاذ چنین سیاستی توجیه‌پذیر به نظر می‌رسد. بر این مبنا انجمن در حوزه‌های مختلف فعالیت خود از آموزش و پژوهش (تألیف و ترجمه کتب و مقالات) گرفته تا حمایت از تولید و اکران فیلم‌های کوتاه اقدامات مؤثری را به انجام رسانده که تجلی آن را به‌طور مشخصا در دو رخداد مهم جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران و برنامه‌های اجرایی در خلال آن و همایش مطالعات فیلم کوتاه می‌توان مشاهده کرد. باوجوداین به نظر می‌رسد تحلیل دقیق‌تر اثرگذاری این راهبردها و فعالیت‌ها و نیز مشاهده دقیق ثمرات آن نیازمند اجرای بلندمدت آن و طبق برنامه پیش‌بینی‌شده مدیران انجمن دست‌کم در افق 5 ساله خواهد بود.