تحلیل سیاست‌های فرهنگی و عملکرد دولت‌های پس از انقلاب اسلامی در حوزۀ اقتصاد سینما

هدف این مقاله تحلیل و بررسی خط‌مشی‌ها و سیاست‌ها و عملکرد دولت‌های پس از انقلاب اسلامی در حوزۀ اقتصاد سینما است. روش مورداستفاده از نظر هدف کاربردی، از نظر داده کمی و کیفی و از نظر نحوۀ اجرا مکانیسم علّی و ردیابی فرایند است. داده‌ها شامل تمامی اسناد و مصوبات و آئین‌نامه‌های دولت‌ها و وزیران فرهنگ و ارشاد اسلامی جمهوری اسلامی ایران و مصاحبه با صاحب‌نظران بوده است. از داده‌های ثانویه و آمارهای موجود نیز برای بررسی نتایج عملکرد دولت‌ها در حوزۀ اقتصاد سینما بهره برده شده است. سپس با روش فرایند ردیابی و مکانیسم علّی روند وقایع هر دوره در قالب نمودار واقعه-ساختار نمایش داده شده است. یافته‌ها نشان می‌دهد: در تمامی دوره‌ها و دولت‌ها خط‌مشی‌ها و سیاست‌ها براساس دیدگاه‌ها و تفکرات خاص هر دولت و حتی سلایق فردی اتخاذ شده و با تغییر افراد و دولت‌ها به یکباره در خط‌مشی‌ها تغییر روی داده است. تنها خط‌مشی و سیاستی که در تمامی دوره‌ها به آن تداوم بخشیده شده است، کاهش اکران فیلم خارجی و افزایش تعداد جشنواره‌های داخلی بوده است. حتی در شاخص تولید نیز در برخی دوره‌ها کم‌توجهی و غفلت صورت گرفته است. بنابراین در حوزۀ اقتصاد سینما خلأ وجود یک سیاست‌گذاری کلی و غالب وجود دارد که تمامی دولت‌ها و مسئولان در راستای تحقق اهداف آن فعالین نمایند. به‌طورکلی سیاست‌های مغفول دوره‌های مختلف عمدتاً در بخش زیرساخت‌های اقتصاد سینمای کشور بوده است.