مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی مهر ماه سال 1385 پژوهشی با عنوان «وضعیت هنر در ایران (۱): آشنایی با متولیان عرصه هنر (سازمانها و نهادهای فرهنگی-هنری)» به قلم ابراهیم غلامپور آهنگر منتشر کرد.
این گزارش تأکید میکند که به دلیل آنچه بودجه پنهان فرهنگی مینامد و البته پراکندگی این بودجه، میزان دقیق اعتبارات در حوزه فرهنگ قابلسنجش و محاسبه نیست. نکته مهم آنکه این گزارش تأکید میکند بودجه پنهان فرهنگ، رقمی چشمگیر است.
در سال ۱۳۹۳، شورای عالی انقلاب فرهنگی متنی تحت عنوان «اصول و سیاستهای موسیقی در کشور» تدوین کرد؛ اما نخبگان و نمایندگان حوزه موسیقی بر این نظر بودند که در تدوین این سند، جامعه موسیقی نقشی نداشته است. علاوه بر این، سند رویکردی منفی به موسیقی داشته و ملاکهای تفسیری برای مجریان عرصه موسیقی ارائه کرده است. به دلیل اهمیت این سند و تأثیرگذاری چنین اسنادی بر وضعیت فرهنگ و هنر کشور مقرر شد مرکز بررسیهای استراتژیک ریاستجمهوری با همکاری نمایندگان عرصه موسیقی سند جدیدی تدوین کند که در نهایت در قالب کتاب حاضر منتشر شد.
پژوهش ساماندهی فعالیتهای فرهنگی دستگاهها و نهادهای دولتی فرهنگی در سال 1384 توسط سید احمد حسینی و تحت نظارت افشار امیری انجام شده است. کارفرمای این پروژه دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی است.
مرکز مطالعات راهبردی شورای عالی انقلاب فرهنگی در پژوهشی به تحلیل وضعیت کلان فرهنگ کشور پرداخته است. در مطلب حاضر مهمترین نکات این پژوهش آمده. این پژوهش در سال 1389 انجام شده است.
در گزارش حاضر ابتدا وضعیت موجود موسیقی ایران در سال 1398 توصیف شده و در ادامه دو رویداد مهم مرتبط با موسیقی در این سال (حواشی پیرامون قانون اخذ مالیات از اجراهای صحنهای و همخوانی آهنگ ساسی مانکن در مدارس) تشریح شده است. به نظر میرسد این دو رویداد گویای وضعیت موسیقی کشور از نظر اقتصادی، فرهنگی و وضعیت نهادهای سیاستگذاری و متولی است. بر اساس این گزارش موانع بوروکراتیک با ضعفهای مترتب بر ساختار، بودجه و تخصص در دفتر موسیقی به شکل موانعی برای تغییر وضعیت موجود موسیقی هویدا میشود و این دلایل، در پیوند با محدودیتهای ایجادشدهی رسمی در بستر ایدئولوژیک، موجب زوال موسیقی ایرانی در بخش میراثی و فرهنگی میشود. در بخش پایانی این گزارش، روندهای آینده بر اساس وضعیت کنونی توصیف شده است.