بیش از 60 درصد از منابع مالی تحقیقوتوسعه در ایران، اعتبارهای عمومی است که در قانون بودجه پیشبینی میشود. تعریف دقیق ردیفهای اعتباری تحقیقوتوسعه در قانون بودجه سالانه برای پیشبینی و اندازهگیری دقیق تأمین مالی و هزینه کرد پژوهش در بخش عمومی، ضرورت دارد. در این مطالعه، با تحلیل محتوای اسنادی قوانین بودجه سنواتی و باتوجهبه استانداردها و تجارب بینالمللی و با لحاظ کردن اقتضائات کشور ایران، سه گزینه سیاستی برای تعریف چارچوب اعتبارات عمومی تحقیقوتوسعه شامل ۱. جمع و شفافسازی کلیه برنامههای تحقیقوتوسعه زیر مجموعه فصول مختلف هریک از امور دهگانه در قالب «فصل تحقیقوتوسعه و نوآوری»؛ ۲. تجمیع کلیه فصول تحقیقوتوسعه امور دهگانه در قالب یک سرفصل جدید برای امور تحقیقوتوسعه؛ ۳. تجمیع کلیه برنامههای تحقیقوتوسعه امور دهگانه و فصول مربوطه در قالب پیوست جدیدی به نام پیوست تحقیقوتوسعه؛ پیشنهاد میشود. قابلیت اجرای این گزینهها و میزان تغییرات هریک نسبت بهشرایط حاضر با اخذ نظر خبرگانی بهروش گروه کانونی ارزیابی شده. نتایج نشان میدهد که سهولت پیادهسازی گزینهها بهترتیب از گزینه اول به گزینه سوم کاهش مییابد، اما در عوض در گزینه دوم شاخص تأمین مالی تحقیقوتوسعه توسط دولت کاملاً شفاف میشود و در گزینه سوم همراستایی با برنامههای توسعه پنجساله و سایر قوانین بالادستی افزایش مییابد.