ایسپا در اسفند 1400 یک نظرسنجی در مقیاس ملی و با شیوه تلفنی انجام داده است. براساس این نظرسنجی 30.2درصد شهروندان مردم را قابل اعتماد دانسته‌اند و در بین گروه‌های شغلی بیش از همه به معلمان اعتماد داشته‌اند.
این گزارش در سال 1394 توسط دفتر مطالعات فرهنگی معاونت پژوهش‌های اجتماعی-فرهنگی مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه و تدوین‌شده است. متن پیش رو حاصل دو نشست تخصصی است که در خردادماه 1394 با سخنرانی دکتر مهدی منتظر قائم، عضو هیئت‌علمی گروه ارتباطا دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران، در مرکز پژوهش‌های مجلس برگزارشده است. گزارش حاضر به اصول سیاست‌گذاری در حوزه رسانه و ارتباطات جمعی در ایران و موانع و چالش‌های پیش روی این فرایند می‌پردازد.
گزارش «بررسی لایحه بودجه سال 1399 کل کشور؛ حوزه رسانه و ارتباطات جمعی» در دی‌ماه سال 1398 توسط دفتر مطالعات آموزش و فرهنگ معاونت پژوهش‌های اجتماعی-فرهنگی مرکز پژوهش‌های مجلس تهیه‌شده است. گزارش حاضر بر روی تطبیق سیاست‌های دولت در لایحه بودجه سال 1399 با اسناد بالادستی در حوزه رسانه و ارتباطات جمعی تمرکز کرده است.
«طرح جامع مجسمه‌های شهر تهران» عنوان گزارشی است که در سال 1392 توسط حسین کلانتری خلیل‌آباد نوشته شده و کارفرمای آن سازمان زیباسازی شهر تهران بوده است.
«گونه‌شناسی ذهنیت‌های خط‌مشی‌گذاران و مجریان درباره مدیریت مواجهه با بدحجابی در ایران؛ پژوهشی مبتنی بر روش‌شناسی کیو» مقاله‌ای است که توسط سیدمجتبی امامی، مصباح‌الهدی باقری‌کنی و سجاد لطفی نوشته شده است. این مقاله در فصلنامه راهبرد فرهنگ، شماره 33، خرداد 1395 منتشر شده است.
پژوهش پیش رو به بررسی تحولات معماری یک قرن اخیر شهر تهران می‌پردازد. در این تحقیق تلاش بر این بوده تا تجربه زیسته ده بنای عمومی و غیرمسکونی شهر در این یکصد سال کاوش شود. این پژوهش توسط نگار منصوری به سفارش مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران در بهمن ماه ۱۴۰۰ انجام شده است.
«اولویت‌یابی سیاست رسانه‌ای مد لباس مبتنی بر مسئله‌شناسی چرخه آن در جامعه ایران» عنوان مقاله‌ای است که توسط عماد افروغ و حسین مهربانی‌فر نوشته شده و در فصلنامه دین و ارتباطات، دوره 24، شماره پیاپی 5۲، اسفند 1396 منتشر شده است.
گزارش جهانی شادی را گروهی از متخصصان مستقل نوشته‌اند. این گزارش هر ساله حدود 20 مارس به‌عنوان بخشی از گرامیداشت روز جهانی شادی منتشر می‌شود. مهم‌ترین منبع داده‌های این گزارش، نظرسنجی سالانۀ گالوپ است.
مؤسسۀ ترنر برای سنجش فرهنگ سازمانی دیدگاه‌های 38هزار نفر از کارکنان، رهبرها، متخصصین منابع انسانی و مدیران اجرایی از 21 کشور از سراسر جهان را مورد بررسی قرار داد. داده‌ها نشان داده است که فرهنگ سازمانی نسبت به دورۀ قبل از کرونا تغییر کرده و به‌نظرنمی‌رسد که بازگشتی در کار باشد.

جامعه‌شناسیِ مسجد جامع شهرک غرب

کارکردهای چندگانهٔ مدرن مساجد تهرانِ امروز

ستار پروین و عبدالحسین کلانتری در سال 1392 پژوهشی با عنوان «بررسی کارکردهای چندگانه مدرن مساجد تهران امروز: مطالعه موردی مسجد جامع شهرک غرب» برای مرکز مطالعات و برنامه‌ریزی شهر تهران انجام دادند که یافته‌های مهم آن به همراه متن کامل گزارش منتشر می‌شود.
مسئله‌آمیز بودن مقولۀ گروه‌های مرجع در ایران بر کسی پوشیده نیست. رقابت گروه‌های مختلف برای کسب مرجعیت اجتماعی، سیاسی و فکری، بحث بر سر افول جایگاه و اثرگذاری گروه‌های مرجع پیشین از روحانیت تا روشنفکران، ظهور یا گسترش روندهای جدید مانند «سلبریتی‌سازی» در عرصۀ کسب مرجعیت‌های اجتماعی و نگرانی از گروه‌های مرجع جدید و نوظهور، ازجمله مسائل مناقشه‌برانگیز مرتبط با گروه‌های مرجع در جامعۀ ایران بوده است. متن حاضر به دنبال آن است ضمن شناسایی اهمیت و جایگاه گروه‌های مرجع در ایران باتوجه‌به متغیرهای جمعیت‌شناختی، مرجعیت برخی گروه‌های مهم را که طی زمان دستخوش تغییر شده است، مطالعه کند. این گزارش را فاطمه فلاح نوشته است.

گفتگو با فرهاد رستگارنسب؛ مدیر مرکز رصد اجتماعی و عضو کارگروه رصد فرهنگی کشور

مسئله‌شناسی فرهنگی نیازمند گفتگوی علمی و عمومی است

مسئلۀ فرهنگی باید از دل گفت‌وگوی علمی و عمومی برآید. یعنی پژوهش و گفت‌وگو، نقد و بازاندیشی؛ مسئله‌شناسی نباید از بالا تعریف شود. باید از پایین بتوانیم مسئله‌ شناسایی کنیم. به این ترتیب، مسئله‌شناسی فرهنگی نیازمند فضای باز گفتگوی علمی و عمومی است. در فضای باز علمی و عمومی، وقتی ادعایی مطرح می‌شود می‌توان ادعای مقابلش را مطرح کرد و بحث و گفتگوی عمومی شکل می گیرد.
در این مقاله، ابتدا تفاوت‌های بینِ ابهام و عدم‌شفافیت به‌مثابه انتخابی آگاهانه برای سیاستگذاران و ابهام و عدم‌شفافیت درنتیجه شرایط ساختاری شرح داده می‌شود. سپس، پیامدِ این تفاوت‌‌ها از نظر انواع سیاست‌هایی که در حوزه سیاستگذاری فرهنگی ایجاد می‌شود و چگونگیِ شکل‌گیریِ عدم‌توافق درباره این سیاست‌ها و مشروعیت و منطقِ انتخابِ آن‌ها به‌بحث گذاشته می‌شود. این مقاله را پویا دریس، آرش نصراصفهانی و محمد روزخوش نوشته‌اند و در فصلنامه انجمن ایرانی مطالعات فرهنگی و ارتباطات، سال پانزدهم، شماره 56، پاییز 1398 منتشر شده است.