این پژوهش مبنای خود را بر این پرسش آغازین نهاده است که «تحولات ارزشی و رفاهی برای نسل‌های مختلف جمعیت مورد مطالعه چه تفاوتی را نشان می‌دهد و این تفاوت چه پیوندی با تحولات اجتماعی حادث در جامعه ایران دارد؟» بنیان نظری این تحقیق به بررسی آرا و نظرات اندیشمندان مختلف جامعه‌شناسی در سه حوزه ارزش، تحولات نسلی و رفاه ذهنی پرداخته است. جامعه آماری این پژوهش شامل سه نسل قبل از انقلاب (متولدین 1325 تا 1338)، نسل انقلاب و جنگ (متولدین 1339 تا 1355) و نسل بعد از انقلاب (متولدین 1356 تا 1370) ساکن در شهر تهران پرداخته است. حجم نمونه 384 نفر است که به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب شده‌اند. روش این پژوهش از نوع پیمایشی و ابزار اصلی گردآوری اطلاعات، پرسشنامه است که با توجه به اهداف و فرضیات تحقیق طراحی شده و پس از انجام پیش آزمون روایی و اعتبار آن تایید گردیده است. به منظور تحلیل داده‌های گردآوری شده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شده است.
نتایح به دست آمده حاکی از آن است که میزان گرایش به ماوای خود (ارزش خیرخواهی و ارزش عام‌گرایی) در بین نسل‌ها از تفاوت معناداری برخوردار نیست و این ارزش‌ها تنها با رفاه ذهنی و رفاه شناختی نسل دوم ارتباط دارند. میزان تمایل به تغییرات (ارزش خوداتکایی و ارزش برانگیختگی) در بین نسل‌ها از تفاوت معناداری برخوردار است.
در فایل پیوست ۱۵ صفحه نخست این پایان‌نامه قابل دریافت است.