نقش فرهنگ و هنر در کاهش آسیب‌های اجتماعی

پرداختن به اقشار تهی­‌دست چندان در دستور کار سازمان‌­های فرهنگی نیست. این اشتباه ناشی از جدا کردن «مسائل فرهنگی» از «مسائل اجتماعی» است. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شورای عالی انقلاب فرهنگی و دیگر سازمان­‌هایی که فعالیت آن «فرهنگی» تعریف‌شده، از پرداختن به مسائل «اجتماعی» دوری می­‌کنند. برای اغلب سازمان­‌های فرهنگی، فعالیت فرهنگی به سطحی از فعالیت‌­های «منزه» و دور از چالش‌­های زندگی اجتماعی اشاره دارد. همین رویکرد است که موجب می‌شود فعالیت­‌های فرهنگی و هنری در ارتباط با قشری از مردم قرار گیرد که از چالش‌­های معیشت و آسیب­‌های اجتماعی به دور هستند. همین رویکرد است که فاصله میان رویدادهای هنری و جشنواره فرهنگی را با اقشار آسیب­‌پذیر جامعه بیشتر و بیشتر می­‌کند. این رویه نیاز به بازنگری دارد. سازمان­‌های فرهنگی و سیاست­‌های فرهنگی مرتبط با وظایف آن‌ها باید در پیوند با اقشار آسیب­‌پذیر و تهی­دست قرار گیرد. این سازمان­‌ها نمی‌­توانند از پرداختن به مسائل اجتماعی و آسیب‌­های اجتماعی و اقشار تهی­دست جامعه طفره بروند.