-
معصومه تقیزادگان
استادیار پژوهشکدۀ ارتباطات و مطالعات فرهنگی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی
پرداختن به اقشار تهیدست چندان در دستور کار سازمانهای فرهنگی نیست. این اشتباه ناشی از جدا کردن «مسائل فرهنگی» از «مسائل اجتماعی» است. وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، شورای عالی انقلاب فرهنگی و دیگر سازمانهایی که فعالیت آن «فرهنگی» تعریفشده، از پرداختن به مسائل «اجتماعی» دوری میکنند. برای اغلب سازمانهای فرهنگی، فعالیت فرهنگی به سطحی از فعالیتهای «منزه» و دور از چالشهای زندگی اجتماعی اشاره دارد. همین رویکرد است که موجب میشود فعالیتهای فرهنگی و هنری در ارتباط با قشری از مردم قرار گیرد که از چالشهای معیشت و آسیبهای اجتماعی به دور هستند. همین رویکرد است که فاصله میان رویدادهای هنری و جشنواره فرهنگی را با اقشار آسیبپذیر جامعه بیشتر و بیشتر میکند. این رویه نیاز به بازنگری دارد. سازمانهای فرهنگی و سیاستهای فرهنگی مرتبط با وظایف آنها باید در پیوند با اقشار آسیبپذیر و تهیدست قرار گیرد. این سازمانها نمیتوانند از پرداختن به مسائل اجتماعی و آسیبهای اجتماعی و اقشار تهیدست جامعه طفره بروند.