اسباب‌بازی محصولی فرهنگی و از مهم‌ترین عوامل الگوساز و تأثیرگذار در شکل‌گیری شخصیت و پرورش خلاقیت و مهارت‌های کودکان و نوجوانان و حتی بزرگ‌سالان است. صنعت اسباب‌بازی نیز ازجمله صنایع فرهنگی و خلاق است که با تنوع بالای خود گستره وسیعی از علایق و سلایق را در بستر سرگرمی و رفتارسازی فرهنگی در برگرفته و از گردش مالی قابل‌توجهی نیز در صنعت سرگرمی برخوردار است. در بازار اسباب‌بازی ایران، مغایرت‌ها و کمبودهای اطلاعاتی پرشماری در آمارهای موجود، قابل‌تشخیص است؛ بااین‌حال، درمجموع سهم پایین تولیدات داخلی استنباط می‌شود. در بُعد اسناد و مصوبه‌ها نیز رویکرد سیاستی مشخص و هدفمندی قابل دریافت نیست و به‌طورکلی به سیاست‌گذاری در این حوزه کم‌توجهی شده است. از این منظر، اصلی‌ترین و اولویت‌ترین چالش‌های صنعت اسباب‌بازی عبارت است از:
۱. برخوردار نشدن صنعت اسباب‌بازی از تسهیلات بخش فرهنگ؛
۲. کاستی‌های جدی در نظام آماری و مدیریت دانش؛
3. رعایت نشدن حقوق مالکیت معنوی تولیدکنندگان داخلی و رواج کپی غیرقانونی؛
4. خلأ نظام صنفی صنعت اسباب‌بازی؛
5. سهم بالای کالای قاچاق در بازار
و ۶. کم‌توجهی به پیوست نگاری و بازار پردازی فرهنگی.
با تمرکز بر مسائل یادشده، راهکارهای ذیل پیشنهادشده است:
۱. افزودن محصولات اسباب بازی به فهرست کالاهای فرهنگی مشمول تسهیلات مالیاتی؛
۲. ایجاد نظام آماری و بسترهای مشورتی و توسعه دهنده (نظیر استارت آپ و انکوباتور)؛
۳. صیانت از حقوق مالکیت معنوی طراحان و تولیدکنندگان با بهره گیری توأمان از ابزارهای سلبی و ایجابی؛
4. تشکیل و تقویت نظام صنفی صنعت اسباب بازی؛
5. مقابله با کپی غیرقانونی و قاچاق؛
و 6. طراحی الزامات و مشوق های تقویت پیوست فرهنگی؛
